ข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เข้มงวดถือเป็นทองคำหรือไม่?

บาคาร่า

เราจำเป็นต้องมีข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เข้มงวดหรือไม่? เมื่อพิจารณาจากความเห็นของเดือนนี้ อาจมีคำถามเกิดขึ้นเกี่ยวกับความจำเป็นของข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ไม่ว่าจะเข้มงวดหรือไม่ก็ตาม เนื่องจากเป็นตัวเร่งในการส่งเสริมนวัตกรรมและการลงทุนร่วมลงทุนที่จำเป็นในการสนับสนุน ผู้อ่านบางคนถามว่าวัตถุประสงค์ของข้อตกลงประเภทที่กำลังหารือนั้นเกี่ยวข้องกับความต้องการของโลกหรือไม่ ในขณะที่เสนอแนะว่าจำเป็นต้องมีโครงการริเริ่มสำคัญๆ ของรัฐบาล แต่ฟิล คลาร์กก็เสนอแนวทางที่แตกต่างออกไปสำหรับพวกเขา เขากล่าวว่า "เราจงหลีกหนีจากข้อโต้แย้ง...ในเรื่องที่เรากำลังก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน และเปลี่ยนพลังงานและทรัพยากรนั้นให้เป็นการปรับปรุงวิถีชีวิตของเราโดยมีผลกระทบต่อโลกของเราอย่างจำกัด"

Tom Dolembo ถามว่าข้อตกลงจำเป็นหรือไม่ เขาเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนโดยผู้ประกอบการที่มองเห็นโอกาสทางเศรษฐกิจมีความสำคัญมากกว่าหรืออาจถูกขัดขวางด้วยข้อตกลงระหว่างประเทศ ตามที่เขากล่าวไว้ เนื่องจาก "ความได้เปรียบในระดับจะกลับกัน" ในสาขาพลังงานทางเลือก การเปลี่ยนแปลง "จะถูกขับเคลื่อนจากด้านล่าง ไม่ใช่ด้านบน" กล่าวอีกนัยหนึ่งการร่วมทุนและการเปลี่ยนแปลงจะต้องมีข้อตกลงสำคัญหรือไม่? ในความเป็นจริง ตามที่ Jim Winkelmann ชี้ให้เห็น ข้อตกลงดังกล่าวสามารถเปลี่ยนแปลงได้ โดยแทบไม่รับประกันว่า "บริบท" สำหรับการเปลี่ยนแปลงจะสามารถคงไว้ได้นานพอที่จะให้ผู้ประกอบการได้รับค่าตอบแทนที่เพียงพอ

ในแง่หนึ่ง Zach Allen แย้งว่าข้อตกลงระดับโลกที่สนับสนุนนวัตกรรมเพื่อหยุดยั้งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศถือว่าสามารถหยุดยั้งได้ หากไม่เป็นเช่นนั้น ตามที่เขาสงสัย มันอาจส่งเสริมความพยายามของผู้ประกอบการที่ไม่ถูกต้อง คำพูดของเขาที่ว่า "บางทีการกระโดดขึ้นไปบนเกวียนที่หลบหนีนี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับผลกำไรระยะสั้น แต่ ... เป็นนโยบายสาธารณะที่แย่มาก" เจอรัลด์ แนนนิงกามองเห็นปัญหาอีกแบบหนึ่ง หากผลประโยชน์ของผู้ประกอบการพยายามบิดเบือนการตอบสนอง ในรูปแบบของข้อตกลง ไปในทิศทางเดียวหรืออีกทางหนึ่ง ก็อาจจำกัดขอบเขตของการตอบสนองที่เป็นไปได้ที่จะได้รับการสนับสนุน ดังนั้นจึงเป็นการจำกัดนวัตกรรม

นี่เป็นข้อถกเถียงที่เกี่ยวข้องกับประเทศที่มีเงินทุนร่วมลงทุนมากกว่าเพื่อสนับสนุนการแปลงสิ่งประดิษฐ์ให้เป็นนวัตกรรมที่สามารถนำไปใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ ดังที่ Allen Roberts ชี้ให้เห็นว่า "... ขาดไปในขณะที่เราทำอุตสาหกรรม VC ที่คุ้มค่า ... ประวัติศาสตร์ในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาที่ออสเตรเลียส่งออกแนวคิดที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดโดยได้รับผลตอบแทนเพียงเล็กน้อยจะดำเนินต่อไป"

Michael Hogan ถามคำถามหลายข้อโดยชี้ให้เห็นว่าหากไม่มีความคิดริเริ่มในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ ความก้าวหน้าที่นักสร้างสรรค์และผู้ลงทุนร่วมทุนทำได้ก็จะเกิดขึ้นทีละน้อย ในคำพูดของเขา "สิ่งที่จะไม่เกิดขึ้นหากไม่มีการดำเนินการร่วมกันของรัฐบาลคือการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างพื้นฐานที่ขาดไม่ได้ ... ซึ่งจะกำหนดประเภทของโอกาสที่ผู้สร้างนวัตกรรมที่ไม่ จำกัด จะสามารถใช้ประโยชน์ได้นอกเหนือจากการเล่นเฉพาะกลุ่มเล็ก ๆ ที่อยากรู้อยากเห็น" จะต้องทำอย่างไรจึงจะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น? มันจะต้องใช้การดำเนินการแบบ "ส่วนรวม" หรือไม่? หรือจะต้องใช้ประเทศที่มีความเป็นผู้นำแบบรวมศูนย์สูงอย่างจีน เป็นผู้นำในการบังคับให้ประเทศอื่นดำเนินการโดยมีหรือไม่มีข้อตกลง? และหากประเทศที่จะได้รับประโยชน์สูงสุดจากโอกาสในการเป็นผู้ประกอบการ ดังที่ Bharath Krishnan และ Ajay Kumar Gupta บอกเป็นนัย ช่วยการเงินผู้อื่น? คุณคิดอย่างไร?

ในขณะที่เราศึกษากัน คำว่าการเป็นผู้ประกอบการนั้นถูกกำหนดโดยเพื่อนร่วมงานของฉัน Howard Stevenson ว่าเป็น "การแสวงหาโอกาสที่อยู่นอกเหนือทรัพยากรที่คุณควบคุมอยู่ในปัจจุบัน" กล่าวโดยสรุป ผู้จัดการจัดการสินทรัพย์ ผู้ประกอบการจัดการโอกาส และแทนที่จะเสี่ยง พวกเขากลับจัดการมัน นอกจากนี้ โอกาสยังเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่เรียกว่า "บริบท" ซึ่งก็คือสภาพแวดล้อมการแข่งขัน ไม่ว่าจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมาย สังคม กฎระเบียบ หรือการเปลี่ยนแปลงประเภทอื่นๆ ตัวอย่างเช่น การเพิ่มขึ้นของแฮกเกอร์ได้เปลี่ยน "บริบท" ในการสื่อสารข้อมูล โดยเปิดโอกาสให้ผู้ประกอบการสร้างอุตสาหกรรมความปลอดภัยทางอินเทอร์เน็ต เรามาประยุกต์ใช้แนวคิดนี้กับการสนทนาระดับโลกเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่ หากใครปฏิบัติตามหลักการบริหารกิจการของผู้ประกอบการ

การนำสมมติฐานนี้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง ในกรณีที่ข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ที่ควบคุมนโยบายและการดำเนินการระดับชาติ ("บริบท") ข้อตกลงเหล่านั้นควรเป็นตัวแทนของโอกาส ยิ่งกฎเกณฑ์เข้มงวดเท่าไร โอกาสในการเป็นผู้ประกอบการก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งเป็นบทเรียนที่ผู้ผลิตรถยนต์ในสหรัฐฯ อาจได้รับประโยชน์เมื่อหลายปีก่อน อย่างน้อยควรจะเป็นกรณีที่ต้นทุนระยะสั้นมีมากกว่าอุตสาหกรรมหรือสังคมที่จะรับได้ อะไรก็ตามจนถึงจุดนั้นจะเป็นข้อได้เปรียบสุทธิ อย่างน้อยก็สำหรับบางอุตสาหกรรมหรือบางประเทศ

ใครจะได้รับประโยชน์มากที่สุดจากแนวทางที่เข้มงวด? เป็นไปได้ว่าประเทศที่ใช้สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของตนกับแนวคิดใหม่ๆ ประเทศที่มีกระแสสิทธิบัตรมากที่สุด และประเทศที่มีบรรยากาศสำหรับผู้ประกอบการเป็นที่ชื่นชอบมากที่สุด (ในแง่ของการจัดหาเงินทุนร่วมลงทุน ทัศนคติเชิงบวกทางสังคมต่อการเป็นผู้ประกอบการ และความล้มเหลวที่มักเกิดขึ้น และตลาดสำหรับแนวคิดใหม่ๆ) หากเป็นเช่นนั้น ประเทศที่ควรเป็นแนวหน้าในการสนับสนุนกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดมากขึ้นเกี่ยวกับภาวะโลกร้อนควรเป็นประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา จีน และอิสราเอล ในทางกลับกัน อินเดียไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ดีในการใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ ดังที่ Vikas Bajaj ชี้ให้เห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้

ปัญหาคือเราไม่สามารถแน่ใจได้ว่าข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะบังคับใช้ได้หรือไม่ แต่นั่นควรจะสำคัญตราบใดที่ผู้คนเชื่อในความจำเป็นในการดำเนินการ? นั่นคือในกรณีนี้ ความเชื่อในความจำเป็นในการสร้างสายรุ้งช่วยรับประกันว่าหม้อทองคำมีอยู่จริงและบรรลุได้หรือไม่? แน่นอนว่าคำถามสำหรับผู้ประกอบการก็คือระดับความไม่แน่นอนนั้นขัดแย้งกับการเริ่มต้นการเดินทางไปสู่หม้อทองคำนั้นหรือไม่

นายทุนร่วมลงทุนทั่วโลกควรเข้มแข็งเพียงใดที่อยู่เบื้องหลังข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ? รัฐบาลที่มีสภาพแวดล้อมเอื้ออำนวยต่อผู้ประกอบการ เช่น สหรัฐอเมริกาและจีน ควรผลักดันกฎระเบียบหรือแนวปฏิบัติที่เข้มงวดยิ่งขึ้นหรือไม่ พวกเขาควรไปไกลถึงการจัดหาเงินทุนร่วมลงทุน (ผ่านกองทุนอธิปไตยบางรูปแบบ) ให้กับเศรษฐกิจที่ขาดแคลนหรือไม่? ข้อตกลงเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นเพียงหม้อทองคำหรือเป็นเพียงสายรุ้ง? มันสำคัญไหม? คุณคิดอย่างไร