กระต่ายหายากมีบทบาทสำคัญต่อระบบนิเวศโดยการแพร่กระจายเมล็ดพืช

ความเชื่อมโยงที่สำคัญในวงจรชีวิตของพืชกาฝากชนิดหนึ่งอาจพบได้ในที่ที่น่าแปลกใจ นั่นคือท้องของลูกหลานของกระต่ายสายพันธุ์โบราณ

เนื่องจากพวกมันชอบแทะสวนและพุ่งผ่านสนามหญ้าชานเมือง จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะลืมว่ากระต่ายเป็นสัตว์ป่า แต่สิ่งย้ำเตือนที่มีชีวิตเกี่ยวกับความดุร้ายของพวกมันสามารถพบได้บนเกาะริวกิว 2 เกาะของญี่ปุ่น ถ้าคุณมีความอดทนที่จะมองหามัน นั่นคือกระต่ายอามามิที่ใกล้สูญพันธุ์ ซึ่งเป็น "ฟอสซิลที่มีชีวิต" ซึ่งดูคล้ายกับกระต่ายเอเชียโบราณอย่างมาก

บาคาร่า

ประมาณการหนึ่งชี้ให้เห็นว่ามีสัตว์น้อยกว่า 5,000 ตัวที่เหลืออยู่ในป่า ชีวิตของ Amamis ( Pentalagus furnessi ) ถูกปกคลุมไปด้วยความลึกลับเนื่องจากความหายากของพวกมัน แต่พวกมันดูเหมือนจะมีบทบาททางนิเวศวิทยาที่น่าประหลาดใจในฐานะผู้กระจายเมล็ดพันธุ์นักวิจัยรายงานเมื่อวันที่ 23 มกราคมในนิเวศวิทยา

การกระจายเมล็ดเป็นจุดหลักในวงจรชีวิตของพืชเมื่อมันสามารถย้ายไปยังตำแหน่งใหม่ได้ ( SN: 11/14/22 ) Haldre Rogers นักชีววิทยาจาก Virginia Tech ใน Blacksburg ผู้ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษากล่าวว่าการแพร่กระจายจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำความเข้าใจว่าประชากรพืชได้รับการดูแลอย่างไร และชนิดพันธุ์จะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอย่างไร อย่างไรก็ตาม การแพร่กระจายของเมล็ดพันธุ์ยังไม่ได้รับความสนใจมากนัก เธอกล่าว “เราไม่รู้ว่าอะไรทำให้เมล็ดพืชส่วนใหญ่ในโลกแตกกระจาย”

ชาวบ้านจากเกาะริวกิวเป็นคนกลุ่มแรกที่สังเกตเห็นว่ากระต่ายอามามิที่ “โดดเด่นแต่ใกล้สูญพันธุ์” กำลังแทะผลไม้จากพืชสายพันธุ์ท้องถิ่นอีกชนิดหนึ่ง นั่นคือพืช Balanophora yuwanensis เคนจิ ซุเอตสึงุ นักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยโกเบในญี่ปุ่นกล่าว

โดยทั่วไปแล้วกระต่ายชอบกินเนื้อเยื่อพืชจากพืช เช่น ใบและลำต้น ดังนั้นจึงไม่คิดว่าจะมีส่วน ทีมงานจึงมุ่งหน้าไปยังเกาะกึ่งเขตร้อนและตักขี้กระต่ายออกมา และพบ เมล็ด Balanophoraข้างในที่ยังสามารถปลูกได้ กระต่ายอามามิทำหน้าที่เป็นผู้กระจายเมล็ดพืชโดยการกลืนเมล็ดพืชและอุจจาระออกไปที่อื่น

พืช Balanophoraเป็นพืชปรสิตและไม่มีคลอโรฟิลล์ ดังนั้นพวกมันจึงไม่สามารถสังเคราะห์แสงเพื่อทำอาหารได้เอง ( SN: 3/2/17 ) แต่จะดูดพลังงานออกจากพืชอาศัยแทน ซึ่งหมายความว่าเมล็ดของพวกมันจะจบลงที่ใด และกระต่ายอามามิ "อาจอำนวยความสะดวกในการวางเมล็ดใกล้กับรากของโฮสต์ที่เข้ากันได้" โดยการเซ่อในโพรงใต้ดิน Suetsugu กล่าว “ดังนั้น กระต่ายน่าจะเป็นตัวเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างBalanophoraและโฮสต์ของมัน” ซึ่งยังคงต้องสำรวจต่อไป เขากล่าว การทำความเข้าใจเกี่ยวกับระบบนิเวศของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์เช่นกระต่ายอามามิสามารถช่วยในการอนุรักษ์ทั้งมันและพืชที่ขึ้นอยู่กับมัน

สัตว์ไม่จำเป็นต้องตกอยู่ในอันตรายที่เห็นได้ชัดสำหรับการเปลี่ยนแปลงจำนวนที่ส่งผลต่อการแพร่กระจายของเมล็ดพืช โดยอาจส่งผลเสียต่อระบบนิเวศ ตัวอย่างเช่น "เราคิดว่าโรบินเป็นเรื่องธรรมดามาก … แต่พวกมันลดลงมากในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา" โรเจอร์สกล่าว “ครึ่งหนึ่งของจำนวนนกโรบินหมายความว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนเมล็ดพันธุ์ที่เคลื่อนย้ายไปมา แม้ว่าจะไม่มีใครกังวลเกี่ยวกับโรบินในฐานะปัญหาการอนุรักษ์ก็ตาม” “ไก่เป็นสัตว์เลี้ยงที่สำคัญที่สุดในโลก” แฟรงค์ ไรน์ดท์ นักชีววิทยาวิวัฒนาการแห่งมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์กล่าว เขาชี้ให้เห็นถึงความแพร่หลายและความอุดมสมบูรณ์ทั่วโลก ไก่ยังเป็นหนึ่งในแหล่งโปรตีนจากสัตว์ที่ถูกที่สุดที่มนุษย์มี

ไก่บ้าน ( G. gallus domesticus ) เป็นที่รู้กันว่าผสมพันธุ์กับไก่ป่าใกล้ถิ่นฐานของมนุษย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เนื่องจากไม่ทราบผลกระทบต่อไก่ป่าและความสำคัญของไก่ต่อมนุษยชาติ Rheindt และทีมของเขาต้องการรวบรวมรายละเอียดเพิ่มเติม ไก่ป่าป่าเป็นแหล่งรวบรวมความหลากหลายทางพันธุกรรมที่สามารถทำหน้าที่เป็นทรัพยากรสำคัญในการเพาะพันธุ์ไก่ที่ทนทานต่อโรคหรือภัยคุกคามอื่นๆ

นักวิจัยวิเคราะห์และเปรียบเทียบจีโนมซึ่งเป็นส่วนเติมเต็มของ DNA ของสิ่งมีชีวิต ของไก่ป่า 63 ตัวและไก่ 51 ตัวจากทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตัวอย่างไก่ป่าบางส่วนมาจากตัวอย่างพิพิธภัณฑ์ที่เก็บรวบรวมตั้งแต่ปี พ.ศ. 2417 ถึง พ.ศ. 2482 ทำให้ทีมงานได้เห็นว่าองค์ประกอบทางพันธุกรรมของไก่ป่าเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาอย่างไร

ในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา จีโนมของไก่ป่ามีความคล้ายคลึงกับไก่มากขึ้นเรื่อยๆ ทีมงานพบว่าระหว่าง 20 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ของจีโนมของไก่ป่าสมัยใหม่มาจากไก่ ในทางตรงกันข้าม ไก่ป่าอายุประมาณ 100 ปีจำนวนมากมีส่วนแบ่งจากบรรพบุรุษไก่ในช่วงไม่กี่เปอร์เซ็นต์

การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วอาจมาจากชุมชนมนุษย์ที่ขยายเข้าไปในถิ่นทุรกันดารของภูมิภาคนี้ Rheindt กล่าว ไก่ป่าสมัยใหม่ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ใกล้กับไก่ที่ปล่อยตามธรรมชาติของมนุษย์ ซึ่งพวกมันมักจะผสมพันธ์กัน

Rheindt กล่าวว่าการผสมข้ามพันธุ์ดังกล่าวได้กลายเป็น "เกือบจะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว" สำหรับสายพันธุ์ที่เลี้ยงในบ้านทั่วโลก เช่น สุนัขผสมพันธุ์กับหมาป่าและแมวบ้านผสมข้ามกับแมวป่า ในขณะเดียวกันหมูก็ผสมกับหมูป่าและพังพอนกับพอตแคท